Ομάν

Κράτος της Μέσης Ανατολής. Συνορεύει Δ με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και με τη Σαουδική Αραβία και ΝΔ με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Υεμένης. Βρέχεται Δ από τη θάλασσα της Αραβίας.Η περιοχή του Ο. βρίσκεται στο απώτατο νοτιοδυτικό άκρο της Αραβικής χερσονήσου. Οι ακτές του εκτείνονται κατά μήκος του Περσικού κόλπου και της θάλασσας της Αραβίας σε μήκος 1.600 χλμ., από τα σύνορα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων μέχρι τα σύνορα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Υεμένης, ενώ μόνο ένα μικρό τμήμα (στη χερσόνησο της Μασαντάμ) ανήκει στο εμιράτο του Σουργιάχ. Τα χερσαία σύνορα του Ο. με τα δύο αυτά κράτη είναι χαραγμένα με ακρίβεια. Ασαφή είναι όμως τα σύνορα με τη Σαουδική Αραβία (έρημος του Pουμπ’ αλ Xάλι). Τμήμα του Ο. αποτελούν και τα νησιά Kούρια Mούρια, τα οποία ωστόσο διεκδικεί και η Λαϊκή Δημοκρατία της Υεμένης.Η διαιρείται σε πέντε περιοχές και σε τρεις αυτοδιοικούμενες περιοχές (σε παρένθεση οι πληθυσμοί των περιοχών το 2000): Αλ Βούστα (Al Wusta, 20.000), Αλ Μπατινά (Al Batinah, 667.053), Αντ Ντακλιγιάχ (Ad Dakhliyah, 272.141), Αντ Νταχιράχ (Adh Dhahirah, 214.997), Ας Σακιριάχ (Ash Sharqiyah, 307.000), Ντοφάρ (Dhofar, 224.993), Μουσαντάμ (Musandam, 34.007), Μασκάτ (Muscat, 661.145). Το Ο. αποτελεί μέρος του περιφερειακού τμήματος της Αραβικής χερσονήσου την οποία η αποικιοκρατική βρετανική πολιτική είχε καθυποτάξει στρατηγικά με τη σύσταση προτεκτοράτων. Έχει δημιουργηθεί από τη συνένωση του μεγάλου ομώνυμου ιμαμάτου και του σουλτανάτου της Mασκάτ· σήμερα είναι ένα ανεξάρτητο σουλτανάτο, το οποίο όμως έχει μεταβάλει ελάχιστα την πολιτική του συγκρότηση. Πράγματι, το Ο. έχει γίνει τόπος σύγκρουσης επαναστατικών και φεουδαρχικών συντηρητικών δυνάμεων. Αλλά και οι μεγάλες δυνάμεις ασκούν μεγάλη επιρροή στη χώρα, καθώς από εκεί μπορούν να ελέγχουν ολόκληρο τον Περσικό κόλπο. Επειδή το Ο. παρέμεινε για μεγάλο χρονικό διάστημα υπό τον απόλυτο έλεγχο των πιο στενοκέφαλων συντηρητικών και απολυταρχικών δυνάμεων της αραβικής φεουδαρχίας, είναι μια ελάχιστα γνωστή χώρα· οικεία στους τεχνικούς των αγγλοαμερικανικών εταιρειών πετρελαίου, άγνωστη όμως στους μελετητές, στους γεωγράφους και στους τουρίστες. Το πολίτευμα του ανεξάρτητου σουλτανάτου του Ο., που από το 1970 αποτελείται από το ομώνυμο ιμαμάτο και το σουλτανάτο της Mασκάτ, είναι η απολυταρχική, κληρονομική μοναρχία. Επικεφαλής του κράτους είναι ο σουλτάνος, ο οποίος ελέγχει όλες τις εξουσίες, ακόμα και τη δικαστική, και είναι μονάρχης ελέω Θεού. Ο Kάμπους Mπεν Σάιντ, ο οποίος βρίσκεται στον θρόνο από τις 24 Ιουλίου 1970, ασκεί την εξουσία με τη βοήθεια ενός υπουργικού συμβουλίου. Από το 1991 έχει συσταθεί και το συμβουλευτικό σώμα, το οποίο αποτελείται από 80 μέλη (μέχρι το 1993 τα μέλη ήταν 60), τα οποία εκπροσωπούν τις 59 επαρχίες (βιλαέτια)· ένας εκπρόσωπος για τις επαρχίες που έχουν πληθυσμό μέχρι 30.000 κατ. και δύο για όσες έχουν πληθυσμό πάνω από 30.000 κατ. Το 80στό μέλος του συμβουλευτικού σώματος είναι ο πρόεδρός του, ο οποίος διορίζεται από την κυβέρνηση.Δεν υπάρχουν πολιτικά κόμματα στο Ο., όπου ο αρχηγός του κράτους είναι επίσης και πρωθυπουργός, ο οποίος διορίζει τα μέλη του υπουργικού του συμβουλίου.Η δικαιοσύνη απονέμεται από τα θρησκευτικά δικαστήρια Σαρι’ά, των οποίων προΐστανται οι καδήδες που διορίζονται από τον σουλτάνο και εφαρμόζουν τον νόμο του κορανίου· το ανώτατο δικαστήριο εδρεύει στη Mασκάτ. Για να εφεσιβάλει κανείς τις αποφάσεις του, πρέπει να προσφύγει στον ίδιο τον σουλτάνο.Οι κάτοικοι είναι στην πλειονότητά τους (κατά 75%) ιμπαντχί μουσουλμάνοι, ενώ οι υπόλοιποι είναι σουνίτες μουσουλμάνοι. Γλώσσα και εθνότητες. Επίσημη γλώσσα του κράτους είναι η αραβική, ενώ οι κάτοικοι ομιλούν επίσης την αγγλική, την μπαλουτσί, την ουρντού και διάφορες ινδικές διαλέκτους. Η χώρα κατοικείται κυρίως από Άραβες, ωστόσο στα κυριότερα λιμάνια ζουν και εργάζονται αρκετοί Ινδοί, Πακιστανοί κ.ά.Άρχισε πρόσφατα να εφαρμόζεται στο Ο. ένα σύστημα δωρεάν αλλά όχι υποχρεωτικής εκπαίδευσης, τόσο για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας όσο και για την πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Την περίοδο 1998-99 φοιτούσαν στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση 315.557 μαθητές και στη δευτεροβάθμια 229.031 μαθητές. Στη χώρα λειτουργεί επίσης, από το 1986, το πανεπιστήμιο του Σουλτάνου Κάμπους, το οποίο είχε, το 1995, 4.296 φοιτητές. Το 1998, για τη δημόσια εκπαίδευση δαπανήθηκε το 4,5 % του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος της χώρας, ενώ το 2003 ο αναλφαβητισμός ανερχόταν στο 24% του πληθυσμού.Οι στρατιωτικές δαπάνες του Ο. αυξήθηκαν μετά τον πόλεμο του Κόλπου (1991), με αποτέλεσμα να ανέλθουν το 1999 στο 32% του κρατικού προϋπολογισμού. Στον στρατό ξηράς υπηρετούν 25.000 άτομα, στο πολεμικό ναυτικό 4.200 άτομα και στην πολεμική αεροπορία 4.100 άτομα.Το 1999, αναλογούσαν 2.362 άτομα ανά γιατρό, και την ίδια χρονιά δαπανήθηκε για τη δημόσια υγεία το 7% του κρατικού προϋπολογισμού. Το 2002, η παιδική θνησιμότητα άγγιζε τους 22 θανάτους ανά χίλιες γεννήσεις.Το Ο. αποτελείται από περιοχές εξαιρετικά ανομοιογενείς μεταξύ τους, εξαιτίας της ύπαρξης ενός ορεινού όγκου, που ονομάζεται Tζέμπελ αλ Aχντάρ (Πράσινο βουνό), και ορισμένα χαρακτηριστικά του οποίου θυμίζουν τοπίο της Υεμένης. Εξαιτίας της προέλευσης και της δομής του, αυτός ο ορεινός όγκος, ο οποίος είναι ξένος προς τη γεωλογική υφή της Αραβίας, θεωρείται μάλλον ένας αποκλίνων κλάδος του τεκτονικού συστήματος του Ιράν: ένα πελώριο τοξοειδές ορεινό σχήμα από φαιά πετρώματα και οφιοειδείς βράχους που εκτείνεται σε μήκος περίπου 600 χλμ., από το απώτατο άκρο της χερσονήσου της Mασαντάμ μέχρι τις ακτές της θάλασσας της Αραβίας, σε σχήμα βεντάλιας προς τον Νότο. Το ορεινό αυτό σύστημα δεν φτάνει ποτέ σε μεγάλα ύψη, εκτός από το Tζέμπελ Σχαμ (3.017)· έχει μέσο ύψος 1.200-1.500 μ., ενώ στην περιοχή Σουχάρ γίνεται ακόμα πιο χαμηλό (περίπου 1.000 μ.), για να φτάσει στη χερσόνησο της Mασαντάμ το ύψος των 2.000 μ. Οι μουσώνες που προέρχονται από τον Ινδικό ωκεανό προκαλούν ικανοποιητικές βροχοπτώσεις στα ορεινά. Στις κλιμακωτές και επιδέξια αρδευόμενες πλαγιές καλλιεργούνται τα δημητριακά και ο καφές, αλλά πάνω από όλα τα οπωροφόρα δέντρα. Τα χωριά είναι μισοκρυμμένα ανάμεσα στα φοινικοδάση από τα οποία ξεπροβάλλουν παλιές κάτασπρες βίγλες (φυλάκια). Το βουνό κατέρχεται βαθμηδόν προς το εσωτερικό υψίπεδο και παρουσιάζει ένα όμορφο θέαμα με πλούσιες οάσεις που αρδεύονται από υπόγεια υδροφόρα στρώματα. Πιο πέρα, απλώνονται οι αμμώδεις και απροσπέλαστες εκτάσεις του Pουμπ’ αλ Xάλι. Διαφορετικής προέλευσης και γεωλογικής κατασκευής είναι η ορεινή ζώνη του Nτουφάρ που υψώνεται στο ακραίο νοτιοδυτικό τμήμα του Ο. Υπερυψωμένο κράσπεδο του πελώριου αραβικού υψιπέδου αποτελεί το τελευταίο τμήμα του γεωγραφικού παράκτιου ανάγλυφου της νότιας Αραβίας. Το Ο. έχει τροπικό κλίμα (η Mασκάτ βρίσκεται στον Τροπικό του Καρκίνου), αλλά καθοριστικό κλιματικό στοιχείο αποτελούν οι μουσώνες που πνέουν βορειοανατολικά τον χειμώνα και νοτιοδυτικά το καλοκαίρι. Εκεί όπου δεν υπάρχει υψόμετρο που να συντελεί στο μετριασμό της ζέστης, οι θερμοκρασίες είναι υψηλές, τόσο το καλοκαίρι (πάνω από 30οC) όσο και τον χειμώνα (πάνω από 20οC). Στις πλαγιές των ανατολικών ορεινών όγκων το κλίμα είναι πιο υγιεινό. Τον χειμώνα, οι νύχτες είναι κρύες και ψυχροί άνεμοι ελαττώνουν σημαντικά τη ζέστη της ημέρας. Το καλοκαίρι, στην περιοχή συχνά φυσούν θερμοί άνεμοι που προέρχονται από την έρημο. Στο Ο. δεν υπάρχουν ποτάμια με συνεχή ροή. Μόνο στις πιο ψηλές περιοχές υπάρχουν αρκετές πηγές, των οποίων τα νερά συλλέγονται και διοχετεύονται για την άρδευση των καλλιεργιών.Ο πληθυσμός στην πλειοψηφία του αποτελείται από Άραβες, αλλά πολυάριθμοι είναι, ιδιαίτερα στις ακτές, οι Ινδοί, οι Βελούχοι, οι Πέρσες και οι Αφρικανοί νέγροι, απόγονοι των παλιών σκλάβων. Ο πληθυσμός του σουλτανάτου ανερχόταν το 2003 στα 2.807.125 κατ. και η μέση πυκνότητα ήταν 9 κάτ. ανά τ. χλμ. Το 2002, το προσδόκιμο ζωής ήταν τα 75 χρόνια για τις γυναίκες και τα 70 χρόνια για τους άντρες. Οι νομαδικές φυλές ζουν στο εσωτερικό της χώρας, κυρίως στην έρημο. Οι ημινομαδικές φυλές εφοδιάζονται, σε αραιά χρονικά διαστήματα, από τα χωριά ή από τις πόλεις τα απαραίτητα ρούχα και τροφές. Οι φυλές με τους μη νομάδες κατοίκους, κατοικούν στις παράκτιες πόλεις και στα χωριά, που βρίσκονται κοντά σε νερά. Οι πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές είναι το Tζέμπελ αλ Aχντάρ και το Nτουφάρ, που ευνοούνται από το κλίμα, καθώς και μερικές οάσεις του εσωτερικού, όπως η Mπουραΐμι και η Nάζουα, που έχουν πολλές πηγές και πηγάδια. Οι κάτοικοι του Ο. ασχολούνται περισσότερο με τη γεωργία και το ψάρεμα και κατοικούν σε μικρά αστικά κέντρα, όπως το Σουχάρ ή Aς Σχινάς, έδρα αντιπροσώπου του σουλτάνου, κλπ. Οι αγρότες και οι ψαράδες της ακτής ζουν ξεχωριστά: οι δεύτεροι κοντά στις θίνες της ακτής και οι πρώτοι κοντά στις οάσεις. Βασικό αστικό κέντρο είναι η Mασκάτ, σκλαβοπάζαρο μέχρι το 1882. Είναι χτισμένη σε πολύ ξηρό έδαφος, περιβάλλεται από ψηλά βουνά και έχει ένα εξαιρετικό φυσικό λιμάνι. Όμως έχασε, τα τελευταία χρόνια, μεγάλο μέρος από τη διαμετακομιστική της κίνηση, ενώ αντίθετα εξελίχθηκε η κοντινή πόλη Mατράχ. Έχει τη συνηθισμένη μορφή των πόλεων της Ανατολής, με στενά δρομάκια που αντηχούν από τις φωνές των Αράβων, των Περσών και των Ινδών εμπόρων. Η Mασκάτ, που δεσπόζει στον κόλπο του Ο. και στην είσοδο του Περσικού κόλπου, υπήρξε έδρα μιας πραγματικής ναυτικής αυτοκρατορίας και τα καράβια της, σπρωγμένα από τους μουσώνες, έφταναν στα πιο απόμακρα μέρη. Το ανθρώπινο περιβάλλον του Ο. παρουσιάζει διάφορες μορφές: στο εσωτερικό η χώρα είναι τόσο κλειστή και συντηρητική, που η ομοιογένειά της με τον υπόλοιπο κόσμο της Αραβικής χερσονήσου διαγράφεται ξεκάθαρα. Στις ακτές, ιδιαίτερα στη Mασκάτ, τα πάντα αντανακλούν τη συμμετοχή αυτού του τμήματος της Αραβίας στη ζωή του Ινδικού ωκεανού. Από τις δύο παραπάνω συνιστώσες της ιστορικής ύπαρξης του Ο. παραμένουν ελάχιστα ίχνη: από την πρώτη, τα φρούρια του Tζαλαλί, με τους πύργους με τις πολεμίστρες, και του Mερανί, που δεσπόζουν στο λιμάνι της πρωτεύουσας. Από τη δεύτερη, όμως, παραμένουν μαρτυρίες λιγότερο άμεσες, αλλά περισσότερο έντονες και πιο σημαντικές, όπως η ετερομορφία των λαών και η μεγάλη κινητικότητα, τόσο πληθυσμιακή όσο και εμπορική, που παρατηρείται στην περιοχή που βρέχεται από τον Ινδικό ωκεανό. Το περιβάλλον των πόλεων καθρεφτίζει στο ίδιο μέτρο το πολυσύνθετο των λαών που ασχολούνται με το μικρεμπόριο, με δραστηριότητες σχεδόν παρασιτικές, καθώς και με επίπονες βιοτεχνικές δραστηριότητες. Το σκηνικό στο οποίο κινούνται αυτές οι διαφορετικές φυλές, που περιλαμβάνουν Πέρσες, Άραβες, Ινδούς, Bελούχους και Αφρικανούς (οι τελευταίοι προέρχονται από το δουλεμπόριο, του οποίου η χώρα αποτελούσε μια από τις κυριότερες αγορές), δεν είναι και πολύ γραφικό. Επικρατούν μονίμως ο ανελέητος ήλιος και το εκτυφλωτικό φως, τα οποία δημιουργούν την εντύπωση ότι η πόλη με τα σπίτια, τους ανθρώπους, τους δρόμους και τα διάφορα αντικείμενα δεν είναι δυνατόν ποτέ να αποκτήσει κάποια τάξη και ησυχία. Τα σπίτια είναι χτισμένα πάνω σε φυσικά σκαλοπάτια στις πλαγιές ενός βραχώδους βουνού, ενώ ορθώνεται ανάμεσά τους κάποιο τζαμί με τον μιναρέ του. Το περιβάλλον γίνεται καθαρά αραβικό στην ύπαιθρο, στα χωριά που προβάλλουν στις σκιερές οάσεις ή κατά μήκος των ακτών της θάλασσας. Στη μακρινή χερσόνησο της Mασαντάμ ζουν οι ψαράδες του Σιχού, περσικής καταγωγής και σουνιτικού δόγματος, που ασχολούνται επίσης με την αλιεία μαργαριταριών. Ζουν μίζερη και σκληρή ζωή στα χωριά τους με τις αχυροκαλύβες. Κατά μήκος της ακτής του Mπατινάχ ζουν πολλοί ψαράδες οι οποίοι ψαρεύουν κυρίως σκυλόψαρα, τα οποία αποξηραίνουν, αφού προηγουμένως τα τεμαχίσουν. Μεγάλη ποσότητα αποξηραμένων ψαριών γίνεται αντικείμενο εμπορίας με τους νομαδικούς πληθυσμούς του εσωτερικού, για τους οποίους αποτελούν συνήθη τροφή. Οι νομάδες ανταλλάσσουν τα κτηνοτροφικά τους προϊόντα με αποξηραμένα ψάρια, μετά τη μεγάλη μετακίνηση που τους οδηγεί, τους βροχερούς μήνες, στις περιοχές του εσωτερικού που συνορεύουν με το απροσπέλαστο Pουμπ αλ Xάλι. Η Nάζουα, το μεγαλύτερο αστικό κέντρο του εσωτερικού, η οποία βρίσκεται στην ομώνυμη όαση, είναι καθαρά αραβική, με συνοικίες οι οποίες περιβάλλονται από τείχη και με σκιερούς, γεμάτους φοίνικες, κήπους. Τέλος, σε πρωταρχικό στάδιο βρίσκεται η διαιρεμένη σε συντεχνίες (των σκευοποιών, των βαφέων, των υφαντουργών, των μικροζαχαροπλαστών κ.ά.) αστική μικροβιοτεχνική κοινωνία της χώρας.Η ανακάλυψη των κοιτασμάτων πετρελαίου (1964), του οποίου η εξόρυξη άρχισε το 1967, αποτέλεσε την απαρχή μιας σειράς κοινωνικών και οικονομικών μεταμορφώσεων που άλλαξαν τη μορφή της Mασκάτ, καθώς και των άλλων μεγάλων αστικών κέντρων, μέσα σε ελάχιστα χρόνια. Οι εξαγωγές πετρελαίου αποφέρουν το 80% των εσόδων του κράτους από τις εξαγωγές, και συμβάλλουν κατά 40% στη δημιουργία του ΑΕΠ της χώρας. Στη σύγχρονη φάση, καταβάλλονται τεράστιες προσπάθειες για την κατασκευή έργων βιομηχανικής υποδομής. Η βιομηχανική παραγωγή αυξήθηκε κατά 15,5% το 1993, κατά 5,6 το 1994, και κατά 4% το 2000. Το Ο. δεν είναι μέλος του OPEC (Οργανισμός Πετρελαιοπαραγωγών Κρατών) και κατά συνέπεια δεν υπόκειται στους περιορισμούς της παραγωγής πετρελαίου τους οποίους επιβάλλει ο εν λόγω οργανισμός. Η χώρα προσπαθεί να απεξαρτήσει την οικονομία της από την παραγωγή πετρελαίου, τα κοιτάσματα του οποίου είναι πεπερασμένα. Η οικονομία του Ο. επίσης εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τους ξένους εργάτες. Το 2002, το ΑΕΠ του Ο. ήταν 22.400 εκατ. δολάρια, ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας 2,2%, το κατά κεφαλήν εισόδημα 8.300 δολάρια και ο πληθωρισμός –0,5%. Το 2001, ο πρωτογενής τομέας (αγροτική παραγωγή) συνέβαλε κατά 3% στη δημιουργία του ΑΕΠ, ο δευτερογενής τομέας (βιομηχανική παραγωγή) κατά 55%, και ο τριτογενής τομέας (τομέας των υπηρεσιών) κατά 42%.Η γεωργική παραγωγή αφορά κυρίως προϊόντα τα οποία προορίζονται για τις εξαγωγές, όπως οι χουρμάδες και τα κίτρα. Καλλιεργούνται ορισμένα λαχανικά για την εσωτερική κατανάλωση, αλλά τα περισσότερα είδη διατροφής εισάγονται από το εξωτερικό. Η μελλοντική ανάπτυξη της γεωργίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα αποθέματα νερού, ενώ η υπεράντληση των υπογείων υδάτων αποτελεί ένα μόνιμο πρόβλημα για τη χώρα. Μετά από το 1990, άρχισε η υλοποίηση σειράς προγραμμάτων τα οποία αποσκοπούσαν στη φιλελευθεροποίηση της οικονομίας, στην ανάπτυξη τομέων που δεν σχετίζονται άμεσα με το πετρέλαιο και στη δημιουργία σοβαρής υποδομής για την αξιοποίηση και άλλων τομέων της οικονομίας, όπως π.χ. της αλιείας. Στις αρδεύσιμες περιοχές, (γύρω από τη Nάζουα, στην παράκτια πεδιάδα Mπατινάχ και στην επαρχία του Nτουφάρ) υπάρχουν εκτεταμένες καλλιέργειες. Τα βασικά γεωργικά προϊόντα είναι οι χουρμάδες (σπουδαίο εξαγώγιμο είδος), τα κίτρα, τα ρόδια, τα δημητριακά και ο καπνός. Σε αρκετές περιοχές του Tζέμπελ αλ Aχντάρ καλλιεργούνται αμπέλια (σταφύλια της Mασκάτ). Υπάρχουν, επίσης και αγροτικοί πειραματικοί σταθμοί, όπου καλλιεργούνται αρκετές ποικιλίες κηπευτικών και φρούτων, το κόστος παραγωγής των οποίων, όμως, είναι αρκετά υψηλό.Ο τομέας της κτηνοτροφίας περιορίζεται στην εκτροφή καμηλών, αιγοπροβάτων και βοοειδών, ενώ η αλιεία στον ωκεανό (από το Mπαμπ αλ Mαντάμπ μέχρι το στενό του Xορμούζ) αποτελεί σημαντική πηγή εσόδων για τη χώρα. Το 1997, τα αλιεύματα έφθασαν τους 117.049 τόνους (κυρίως σαρδέλες).Η ιστορία του Ο. αρχίζει με την περσική κατοχή του 5ου-6ου αι. μ.Χ. Αργότερα, σύμφωνα με την παράδοση, η φυλή των Aζντ, που μετανάστευσε στο Ο. κατά τα τέλη του 6ου αι., έδιωξε τους Πέρσες και εγκαθίδρυσε μια αραβική δυναστεία, η οποία προσηλυτίστηκε στον ισλαμισμό. Αυστηρά προσηλωμένο στο ιδεώδες της ανεξαρτησίας του, το Ο. αντέδρασε στην υποταγή του από τον χαλίφη. Οι Aζντ αποδέχτηκαν το ιβαδητικό δόγμα, του οποίου και εφήρμοσαν τους κανόνες στην εκλογή του ιμάμη. Αυτή γινόταν από τους σοφούς, οι οποίοι επέλεγαν πάντα ένα μέλος της φυλής των Aζντ, αλλά ποτέ δεν δέχτηκαν τη δημιουργία δυναστειών. Αυτός ο τρόπος διακυβέρνησης σταμάτησε το 1624. Στις αρχές του 16ου αι., οι Πορτογάλοι κατέλαβαν αρκετά λιμάνια του Ο., επωφελούμενοι από τον εμφύλιο πόλεμο που συντάρασσε τότε τη χώρα. Αλλά το 1648, διώχτηκαν από τον ντόπιο αραβικό πληθυσμό και έκτοτε το Ο. ανέκτησε την ανεξαρτησία του. Στις αρχές του 18ου αι., η δυναστεία Mπανού Iαρούμπ ενεπλάκη σε εμφύλιο πόλεμο και οι Πέρσες βρήκαν την ευκαιρία για να εισβάλουν στη χώρα. Τους εξεδίωξε η οικογένεια των Άμπου Σάιντ, που αποτέλεσε και τη νέα δυναστεία (1741), η οποία ακολούθησε επεκτατική πολιτική. Περί τα τέλη του 19ου αι., εμφανίστηκαν οι Άγγλοι που συνήψαν μια συμμαχία που διαρκεί μέχρι σήμερα. Μεγάλος μονάρχης ήταν ο Σάιντ, ο οποίος κατέκτησε τη Zανζιβάρη (1784). Ωστόσο, η εποχή της μεγάλης ισχύος του Ο. είχε παρέλθει. Η χώρα αναγκάστηκε να πληρώνει φόρο υποτέλειας στη Σαουδική Αραβία και να αντιμετωπίζει πολυάριθμες επαναστάσεις. Συνήψε συμφωνίες με τις HΠA (1833) και με τη Γαλλία (1844). Μετά τον θάνατο του Σάιντ (1856), η επικράτεια διαμοιράστηκε στους δύο γιους του: ο ένας πήρε το Ο. και ο άλλος τη Ζανζιβάρη με τις αφρικανικές κτήσεις. Μια γαλλοαγγλική συνθήκη (1862) αναγνώρισε τον αδιαίρετο χαρακτήρα των δύο επικρατειών. Ωστόσο, η Αγγλία άσκησε ντε φάκτο κηδεμονία. Το 1913, στην αρχαία πόλη Nάζουα, στο εσωτερικό της χώρας, δημιουργήθηκε ένα νέο ιμαμάτο. Τότε υπογράφηκε και μια συμφωνία μεταξύ ιμάμη και σουλτάνου: ο πρώτος θα κυβερνούσε το εσωτερικό της χώρας και ο δεύτερος την παράκτια περιοχή. Ωστόσο, το 1955, ο ιμάμης Tζάλιμπ ζήτησε να συμμετάσχει στον Αραβικό σύνδεσμο, διεκδικώντας έτσι μια ανεξαρτησία που ο σουλτάνος δεν είχε καμιά πρόθεση να την εκχωρήσει. Με τη βοήθεια των Άγγλων, ο σουλτάνος κατέλαβε οριστικά τη Nάζουα (1959), αναγκάζοντας τον ιμάμη να καταφύγει στη Σαουδική Αραβία, της οποίας η κυβέρνηση τον είχε υποστηρίξει στον αγώνα του κατά του σουλτάνου. Το λιμάνι του Γκουαντάρ, στην ακτή του Πακαστάλ, τελευταίο υπόλειμμα ενός ένδοξου παρελθόντος, πουλήθηκε στην κυβέρνηση του Πακιστάν το 1958. Στη δεκαετία του ‘60, γεννήθηκε το Λαϊκό Μέτωπο για την απελευθέρωση του Ο. και του Περσικού κόλπου, αντάρτικο κίνημα μαρξιστικής φιλοκινεζικής κατεύθυνσης, που είχε ως απώτερο σκοπό την εκδίωξη των Άγγλων και την κατάργηση των συντηρητικών καθεστώτων στις περιοχές δράσης του. Μια αντιπολιτευόμενη δύναμη δημιουργήθηκε και μέσα στην οικογένεια του σουλτάνου: στις 24 Ιουλίου 1970, ο σουλτάνος Ταϊμούρ Μπεν Σάιντ καθαιρέθηκε από τον γιο του Kάμπους Mπεν Σάιντ, που υποσχέθηκε τη θέσπιση συντάγματος, κάτι όμως το οποίο δεν πραγματοποίησε ποτέ. Ο ίδιος άρχισε τον εκσυγχρονισμό της χώρας, αλλά όχι ακόμα στο πολιτικό πεδίο. Στον πόλεμο ενάντια στο Λαϊκό Μέτωπο τον βοήθησε ένα εκστρατευτικό σώμα του Ιράν, που φαίνεται ότι είχε κάποιες επιτυχίες στις συγκρούσεις με τους αντάρτες. Το 1975, μια ομάδα αριστερών ανταρτών (με την ονομασία Zουφάρ) ξεκίνησε ένοπλες επιθέσεις στη δυτική πλευρά της ερήμου, αλλά αντιμετωπίστηκε αμέσως από τον σουλτάνο Kάμπους Mπεν Σάιντ. Ανήσυχος για την ασφάλεια της χώρας του, μετά την Ιρανική επανάσταση και την εισβολή της τέως ΕΣΣΔ στο Αφγανιστάν (το 1979), και προκειμένου να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη επιρροή των σοβιετικών στην περιοχή, ο σουλτάνος Kάμπους Mπεν Σάιντ υπέγραψε το 1980 συμφωνία με τις ΗΠΑ για παροχή στρατιωτικής βοήθειας στη χώρα του, με αντάλλαγμα την εκχώρηση στις ΗΠΑ στρατιωτικών βάσεων επί του εδάφους του Ο. Τον Νοέμβριο του 1997, ο σουλτάνος θέσπισε μια διαδικασία διαδοχής στο θρόνο, σύμφωνα με την οποία η βασιλική οικογένεια οφείλει να ορίσει διάδοχο εντός τριών ημερών ή αλλιώς να αποδεχθεί αυτόν τον οποίο θα έχει ορίσει ο εκλιπών σουλτάνος. Οι σχέσεις μεταξύ Ιράν και Ο. βελτιώθηκαν στα τέλη του 1998, όταν οι δύο χώρες υπέγραψαν σύμφωνο στρατιωτικής συνεργασίας. Μία αμφισβήτηση των συνόρων μεταξύ Ο. και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων διευθετήθηκε στις αρχές του 2000.Σύμφωνα με το αρχείο ομογενειακών οργανώσεων, στο Ο. ζουν και εργάζονται 1.500 Έλληνες (2002). Άποψη της Ματράχ, πόλης στον κόλπο του Ομάν, κοντά στη Μασκάτ. Οι πόλεις του Ομάν δεν είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένες. Η θέση των γυναικών στο Ομάν είναι μειονεκτική, παρόλο αυτά γίνεται πρόοδος. Από το 1997 οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα όχι μόνο του εκλέγειν αλλά και του εκλέγεσθαι. Σημαντική πηγή εσόδων αποτελεί η αλιεία στον ωκεανό. Η κτηνοτροφία στο Ομάν δεν είνια ιδιαίτερα αναπτυγμένη και περιορίζεται στην εκτροφή αιγοπροβάτων. Αθλητικοί αγώνες στη Μασκάτ. Νέες γυναίκες με παραδοσιακές ενδυμασίες. Το Ομάν, που είναι μέλος του OHE και τον Αραβικού Συνδέσμου, διατηρεί στενές σχέσεις με τη Μεγάλη Βρετανία, που έχει εκεί δύο στρατιωτικές αεροπορικές βάσεις, οι οποίες αποχτούν ιδιαίτερη σημασία εξαιτίας της βαρύτητας που δίνεται από τη Σοβιετική Ένωση και τις ΗΠΑ στον Ινδικό Ωκεανό σαν κέντρου της παγκόσμιας ισορροπίας. Στο μεταξύ, η ανάπτυξη της χώρας συντελείται με βραδύ μάλλον ρυθμό. Οι φωτογραφίες είναι ενδεικτικές της κατάστασης στη χώρα Ψαράδες που παίζουν ένα παραδοσιακό παιχνίδι με κοχύλια. Στο κέντρο, αθλητικοί αγώνες στη Μασκάτ. Μεγάλο τμήμα του σουλτανάτου του Ομάν, φωτογραφημένο από ένα τεχνητό δορυφόρο: διακρίνονται αρκετά καθαρά τα ανάγλυφα στη βόρεια περιοχή. Στη φωτογραφία, το μεγαλύτερο τζαμί του Ομάν. Το Ομάν είναι θεοκρατικό κράτος, αφού ανώτατος άρχοντας είναι ο σουλτάνος, ο οποίος θεωρείται μονάρχης ελέω θεού. Επίσημη ονομασία: Σουλτανάτο του Ομάν Έκταση: 212.460 τ. χλμ. Πληθυσμός: 2.807.125 κάτ. (2003) Πρωτεύουσα: Μασκάτ (540.000 κάτ. το 2001)